Presentatie: “Maar erger kan het toch niet worden?”

De twee grote oorlogen in een eeuw tijd hebben sporen achterge- laten die tot nadenken stemmen waardoor ze onwillekeurig een bron van inspiratie blijken te zijn. Zo kunnen we de dichters van WO1 als de eerste pacifisten in de geschiedenis beschouwen. Hebben ze wat bereikt?

Nooit meer de verschrikkingen van een oorlog, nooit meer zoveel onschuldige slachtoffers maar, hoe is het mogelijk: het tegendeel blijkt waar

Het trieste van oorlog is dat het meer haat zaait dan oplost.

Voor de pauze belichten Emile van Lent en zijn groep van 5 met beelden op groot scherm enkele literaire en muzikale facetten uit WO1, na de pauze is er een nog niet eerder gevoerd gesprek met een van de allerlaatste ooggetuigen van de Puttense razzia in october 1944 toen 658 mannen werden weggevoerd.

Zij bleef met zes zussen als wees achter; hun moeder was begin van de oorlog overleden. Een oudere zus werd noodgedwongen voogdes en later de moeder van een bekende Hoevelakense die eveneens het woord zal voeren.

Een opzienbarende geschiedenis over angst en vreugde, vragen en antwoorden die soms niet komen…!

Deze bijzonder levendige presentatie met beelden op groot scherm mag u niet missen!